Karanlık Köşe

Berat Albayrak’ın Türkiye’de bu kadar önemli bir figür olması, 17-25 Aralık’ta başlayan ve 15 Temmuz darbe girişimiyle zirveye çıkan birtakım olaylar silsilesi sayesinde olmuştur. 17-25 Aralık itibariyle FETÖ’nün Erdoğan’a açıktan savaş ilan etmesinin akabinde kılıçlar çekildi. Fakat Erdoğan, etrafındaki kurmaylarının büyük bir kısmının kendisini yalnız bıraktığını anlamakta gecikmemişti. Bu acı gerçeği 28 Ekim 2016’da yaptığı bir konuşma esnasında “Yanımda halkımdan başka kimseyi bulamadım” diyerek haykıracaktı. FETÖ’nün yolsuzluk dosyalarını faş etmesi, sosyal medyada bol miktarda gayrimeşru ilişkiler içeren kasetlerin dönmesi Ak Parti’deki çok sayıda kişiyi tedirgin etti. Maalesef bir çoğunun yolsuzluk veya gayrimeşru ilişki türünden açıkları vardı. Yanlış bir kelam ettiklerinde, her an kendi kaset veya dosyaları ifşa olabilirdi. Ayrıca FETÖ’nün bürokraside ve askeriyede ne kadar güçlü ve organize olduğunu bildiklerinden savaşı kimin kazanacağından emin değildiler. Sessiz kal

Bugün, Ak Parti seçmeninin en rahatsız olduğu parti içi figürü, ha keza muhaliflerin en çok hedef tahtasına koyduğu siyasi aktörü; Berat Albayrak’ı mercek altına alacağız. Beni şahsen tanımayıp, yazılarımı takip ettiğini ifade eden insanlarla bir vesile karşılaştığımda hep aynı soruyu soruyorum: “Yazılarım hakkında genel bir yorum yapacak olsanız, ne söylersiniz?” Cevaplar hemen hemen aynı çerçevede geliyor ve beni fazlasıyla mutlu ediyor. İnsaflı, tarafsız, hakkaniyetli… Berat Bey’i de bu perspektifle değerlendireceğim. Oluşmuş atmosfere ve duygusal yüklemelere kulak asmadan mümkün olduğunca objektif bir analiz yapmayı hedefliyorum. Başlayalım. Berat Albayrak, Milli Görüş’ün önemli simalarından yazar Sadık Albayrak’ın ikinci oğlu. Fakat tüm Türkiye ismini Başbakan Erdoğan’ın kızı Esra Erdoğan’la evlendiği zaman duydu (2004). Ancak, aktif olarak politikaya atıldığı ve milletvekili seçildiği 2015 yılına kadar medyada pek görünmedi. Aynı yıl Enerji ve Tabii Kaynaklar B

Siyaset arenası, politik süreçler için oldukça uzun süre sayılabilecek durağan bir periyodu geride bırakmak üzere. Tayyip Erdoğan’ın yirmi yıldır domine ettiği siyaset kurumu, gerek sol cenahta, gerek merkez sağda dinamikleri ve aktörleri değişim sinyalleri veren bir sürece girdi. Ancak bu yazıdaki gündemimiz daha çok merkez sağ olacak. Merkez sağda uzun süredir konuşulan ve el altından yürütülen çalışmalar, yavaştan gün yüzüne çıkmaya başladı. Bir süredir üstü örtülü muhalefet yapan, diğer yandan sahada koşturan, organize olmaya çalışan Davutoğlu, Ak Parti’ye yönelik eleştiri frekansını ve tonunu yükseltti. Elliden fazla ilde teşkilatlanmasını hazırlamıştı ve pusuya yatarak Ak Parti’nin sendelemesini bekliyordu. Cumhur ittifakının yerel seçimler sonunda büyükşehirlerde yaşadığı hezimet, Ahmet Hoca’ya istediği çıkışı yapacak atmosferi tam da sunmadı doğrusu. Bunun iki önemli sebebi vardı. Birincisi tekrarlanan İstanbul seçimlerinde Ekrem İmamoğlu’nun çok sükseli bir zafer ka

Adli tıbbın zirve mottosudur: Her temas iz bırakır. Sahiden de işini bilen bir dedektif, polis ya da adli tıp uzmanı yeterince mesai harcadığında en profesyonelce işlenmiş cinayetlerde, cinsel saldırılarda, hırsızlık vakalarında bile önemli ipuçlarına ulaşabilir. Somut suçlara yönelik bu kuralın insanlar arası ilişkilerde de benzer formatta işlerliği olduğundan çoğu kimse haberdar değil. Haberdar olanlar da bir bakıma çaresiz ve kendilerini boş vermişlik iklimine bırakmaktan başka yol bulamıyorlar. Bu yazımızda, insanlarla olan ilişkilerimizde bazen bir cinayet işlercesine tehlikeli yanlışlara nasıl düştüğümüzü veya kimi zaman bir davranışımızla karşımızdaki kişiye nasıl hayat öpücüğü türünden bir dokunuş yaptığımızı ele alacağız. Konuya bir başlangıç yapmak adına, başımdan geçen biri menfi, biri müspet iki dramatik hatırayla devam edeyim. Hikâyelerimdeki şahısları deşifre etmemek adına hayali isimler kullanacağım. Önce menfi anımdan başlayalım. Lisede yakın bir kız arka

Şükür ki, ılıman kuşakta yaşıyoruz ve bu sayede dört farklı mevsimin de tadını çıkarabiliyoruz. Her mevsimin kendine göre sıkıntıları ve güzellikleri var. Ama ben Nasreddin Hoca gibi baharları daha çok seviyorum. Hele ki sonbaharı. Sonbaharı birçok insan farklı sebepten seviyor olabilir; çiftçi hasadını aldığından, öğrenciler/öğretmenler arkadaşlarına/öğrencilerine kavuşacağından vs. Sonbaharı neden sevdiğimi tam kestiremiyorum. Gün batımını da seviyorum aynı sebepten. Sanki bitişin melankolik havasını solumanın keyfinden. Sanki, Yahya Kemal’in dediği gibi teşrinlerin (Ekim-Kasım) hüznü iliklere sinip ölümü çağrıştırdığından. İklimin insanın zihin ve ruh hali üzerinde derin etkileri olduğu herkesin kabulüdür. Kimilerinde bu etki gece gündüz farkı kadar belirgin olabilmektedir. İklimin olağan parçası olarak mevsimsel değişimlerin de bazı insanların hayattaki aktivitelerine tesirleri ciddi cihette mümkün olabilir. İklim bazen veriminizi düşürür, şevkinizi kırar, bazen de

Şu aralar siyasetin en hararetli gündemlerinden birisi sağ cenahta, daha doğrusu muhafazakâr sağ cenahta kurulması beklenen yeni parti. Bu partinin nasıl, ne zaman ve kimler tarafından kurulacağına dair spekülasyonlar sürüp giderken bu konudaki bazı analizlerimi paylaşmak istedim. Ak Parti’de bir tavsama olduğu malum. Dolayısıyla içeriden, yani tabandan muhalif söylemler giderek çoğalıyor. Ancak elle tutulur bir muhalefet olmaması hem Ak Parti, hem de Türkiye için ciddi bir problem. Bu açığa istinaden Ak Parti’yi zorlayacak bir muhalefet partisine ihtiyaç var. Ama madalyonun diğer yüzüne baktığımızda önümüze ilginç ve farklı gerçekler çıkıyor. Muhalefet bayrağını taşımaya aday öne çıkan üç isim var karşımızda; Abdullah Gül, Ahmet Davutoğlu ve Ali Babacan. Abdullah Gül’ün genel siyasi tavrı gerek politik dünyada, gerekse tabanda çok teveccüh görmüyor. Cumhurbaşkanlığı yapmakla zirveyi görmüş bir isim. Yani altında bir pozisyon kesmez. Diğer taraftan bir seçime girip kaybet