Karanlık Köşe

Bugünü doğru anlamak için çok gerilerden gelmek lazım. Ancak okurları sıkmamak adına hikayeyi Refah Partisi’nin büyükşehirlerde belediyeleri kazandığı 94 seçimlerinden ele alacağım. O zamanı anlayamazsak bu zamanı da doğru tahlil edemeyiz. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra İngiltere’nin kontrolündeki bir grup azınlık tarafından yasama , yürütme , yargı , bürokrasi , sermaye , askeriye , kültür araçları ve basın metazori yöntemlerle ele geçirilmişti. 2. Dünya Savaşı’ndan sonra ipler ABD’nin eline geçince iki değişim oldu. Ülke yönetiminde yukarıda saydığımız sekiz başat aktörden yasama ve yürütme yetkileri , otoriter formdan çıkarılmış halkın seçimlerle belirleyebileceği demokratik tercihlere bırakılmıştı. O vakitten sonra da Türkiye’de siyaset, hep dış güçlerin oyun kurmaya çalışması ve halkın buna verdiği reaksiyonlar arasında geçen savaşlara sahne olmuştu. Halkın sandıktan haykırdığı isyanlar, her sefer farklı enstrümanlarla, bunların hiçbirisi fayda vermediğinde de nihai kertede A

Karl Marx tarihte hiçbir medeniyetin diğer medeniyetler üzerindeki süpürücü etkisinin Batı Medeniyeti kadar olamadığını vurguladığında, henüz 19. asrın ortalarıydı. Ve henüz dünya, Batı Medeniyeti’nin diğer medeniyetler üzerindeki dönüştürücü, örseleyici ve çürütücü etkileriyle ilgili sadece kısa bir fragmana şahit olmuştu. O devirde bu yorumu yapabilmek ancak madde-fikir diyalektiğinde dahiyane bir yeteneğe sahip olmayı gerektirir. Dahiyaneydi, çünkü Marx’ın 160 yıl önce fark ettiği bu gerçeği, pekçok kişi yeni yeni farkedebiliyor. Batı Medeniyeti’ne küçük bir ihtimalle bile dur deme şansı olan tek medeniyetin, yani İslam Medeniyeti’nin sosyal bilimcilerinin bir kısmı meseleyi anlamışlarsa da ne teorik ve de pratikte sadre şifa bir çözüm üretilebilmiş değiller. Küresel ısınmanın kutuplardaki buzları gün be gün erittiği gibi diğer medeniyetler Batı karşısında her geçen gün kan kaybetmeye devam ediyorlar.  Bu yazıyı, kıymetli okurlarımın uzun süredir siyaset hakkında yazı yazmayan bende