Karanlık Köşe

Seçimler yaklaşıyor. Milletvekili sayıları göz önüne alındığında seçimin hangi tarihte olacağına ancak Cumhur İttifakı karar verebilecek durumda. Bahçeli geçen seçimdeki gibi bir sürpriz yapmazsa -ki bu sefer öyle bir lüksü yok- seçim tarihini Erdoğan belirleyecek diyebiliriz.  3-4 yıl önceden iddia ettiğim gibi seçimler zamanında olacak, yani 2023’de.  Fiziki şartlar ve teamül gereği yaz ve kış aylarında pek seçim olmaz. Önümüzde iki bahar kaldı. Sonbaharda seçim olma ihtimali de bana göre kalmadı. Sebeplerini sıralayalım. Ekonominin baş aşağı gitmesi, yüksek kur ve astronomik enflasyon oranları halk arasında ciddi rahatsızlık yaratmış durumda. Erdoğan bu ekonomik şartlarda seçime gitmez. Enflasyonu dizginlemek de, her şey yolunda bile gitse en az 6 ay sürer. Gerçi bu ekonomi yönetim paradigmasıyla enflasyonun düşme ihtimali yok, ama Erdoğan bunu bilmiyor tabi. Her ne kadar halktan koptuysa da, etrafındaki dalkavuklar eriyen oylarını, anket sonuçlarını gizleseler de Erdoğan bu ekonomi

Yaklaşık 3 yıl önce Berat Albayrak’la ilgili iki bölümlük bir yazı dizisi yayınlamıştım. Şimdi gördüğüm zarurete binaen bu serinin üçüncü ve dördüncü bölümlerini kaleme alıyorum. Yazıları yayınladığım dönemde Albayrak ekonomiden sorumlu bakanlık görevinde 14 ayı doldurmuştu. Kendisinden umutluyduk, baş aşağı giden ekonomiyi toparlama gayretleri vardı. Köprülerin altından çok sular aktı. Yaklaşık 28 ay süren görevinden 8 Kasım 2020’de istifa etti. Önce bu istifanın arka planı ve istifa sürecini ele alalım. 15 Temmuz sonrası küresel güçlerin ellerinden uçup giden Türkiye’yi ve bu işin mimarı Erdoğan’ı hedefe koydukları herkesin malumu. Batı böyledir, yönetmek isteği ülkeleri kendilerine boyun eğen başkan veya devlet erkanına yönettirirler. Şayet istemedikleri bir lider çıkarsa güç kullanarak indirirler, askeri ya da yargı darbeleri gibi. Bunları da beceremezlerse son çare ellerindeki yumuşak enstrümanları devreye sokarlar. Ekonomik taarruzlar ve ambargolar bu enstrümanların başında gelir

O meşhur şehir efsanesini ilk olarak ortaokullu yıllarda duymuştum. İptidai İngilizcemiz “turkey”le karşılaşmıştı. Hocalarımızdan biri “İngilizler Türkiye’ye Turkey diyorlar, turkey hindi demek, bize hindi diyerek aşağılıyorlar” diyerek zihnimizi kirletivermişti. Zaten Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktu ve ayrıca bir Türk de dünyaya bedeldi. Sonra ne mutlu Türküm diyene değil miydi? Vatan millet sevgisi ile faşizan hamasetin bulamaç yapılıp yutturulduğu bir ülkede büyüdük biz. Tabi ki ulu reisimiz Tayyip Erdağan da aynı ucubik kültürel tornadan geçmişti. Gerçekten İngilizler bize hindi diyerek aşağılıyorlar mıydı? Bu soruya TC ideolojisinin kültürel öğretisi karşısında nesneleşmiş her vatandaşımızın ağzından haykırarak “Evet” cevabı alabilirsiniz. Ama işin aslının öyle olmadığını birazdan öğreneceksiniz. Ben de bu işin arka planını merak edip araştırmamıştım doğrusu. Bir arkadaşım yıllar önce bu konuda ilginç bulduğu bir yazı yollamıştı. O yazıda, alanında en yetkin isimlerden olan tür