Karanlık Köşe

Erdoğan iktidarının ilk yıllarında medya, TSK, yargı, bürokrasi ve sermaye ile mücadele etmek zorundaydı. Diğer yandan dışarıda Batı ve içeriden de Gülenciler (TSK, yargı, bürokrasi) tarafından destekleniyordu. Ancak ne olursa olsun güçlü bir halk desteği olmadan ayakta duramazdı. Bir sonraki seçimi alabilmesi için halkı yıllarca süren ekonomik buhrandan kurtarması gerekiyordu ve nitekim bunu başardı. Erdoğan iktidara geldiğinde döviz olması gerekenden zaten yüksekti. Merkez Bankası’nın faiz politikaları da dövizi baskılamak üzerineydi. Bu uygulamalar ikinci dönemde de aynen devam edecekti. Kurların olması gereken seviyeye gelmesini beklemek mantıklıydı. Ama yükselmesi gereken döviz sabit bırakılınca ihracatçıların işi zorlaşmaya başladı. Erdoğan’ın dış ticaretten sorumlu bakanı Kürşat Tüzmen’e düzülen methiyelere şerh düşmemiz gerekiyor. Evet 2002 yılında 36 milyar dolar olan ihracatı 2008 yılında 132 milyar dolara kadar çıkarttı. Ama aynı dönemde ithalatımız da 51 milyar dolardan 2

Ak Parti iktidara geldiğinde Merkez Bankası Başkanlığını Süreyya Serdengeçti yürütüyordu. Bir önceki başkan Gazi Erçel döneminde meşhur 2001 krizi patlamıştı. Bankacılık sektöründeki korkunç yolsuzluklar, beceriksiz hükümetler, koalisyonların yarattığı istikrarsız ortam ve 28 Şubat operasyonuyla sahada cirit atan emekli generaller ülkeyi batmanın eşiğine getirmişti. 22 Şubat 2001’de Merkez Bankası sert bir kararla lirayı dolar karşısında %56 devalüe etti. Aslında TL’nin bu türden ani değer kayıpları daha önceden de olmuştu. Mesela Tansu Çiller’in başbakanlığı döneminde, Nisan 1994’te iki günde %73 değer kaybı yaşamıştık. Ama o karar sonrası ekonomide taşlar nispeten yerine oturmuştu. 2001’de sular bir türlü durulmadı. Doların yükselişi durdurulamıyordu ve 8 ay içerisinde TL neredeyse 2,5 kat değer kaybetmişti. Çünkü gerçekte Türkiye’nin siyasi problemleri ve ekonomide yapısal sorunları vardı. Ülke devletin kontrolünden çıkmıştı. Parkinsondan mustarip başbakan Bülent Ecevit etrafındakil