Karanlık Köşe

Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde görmediğim üç şehir vardı; Siirt, Şırnak ve Adıyaman. Kaderde Adıyaman’ı böyle görmek varmış. Adıyaman’ın Osmanlı dönemindeki adı Hısn-ı Mansur (Mansur’un Kalesi).  Cumhuriyet’le birlikte Adıyaman adını almış. 1954 yılında Malatya’dan ayrılarak il olmuş. Güneydoğu Anadolu’nun mütevazı şehri. Nemrut harabeleri ve Menzil tarikatı olmasa belki de adını hiç anmayacağımız, duymayacağımız kendi halinde sakin ve huzurlu bir şehir; tıpkı şehir tanıtım sloganında olduğu gibi. Zelzelenin olduğu ilk günün sabahı deprem bölgesinde oturan veya o bölgede eşi dostu bulunanları arayarak durumlarını soruyorduk. Açıkçası bölgeye gitme niyetim yoktu. Uzaktan ne yapabiliyorsak öyle yardımcı olacaktım, sonuçta 50 yaşını geçmiş bir adamdım. Adıyamanlı arkadaşımız Ali Osman Turan’ın Adıyaman’la alakalı verdiği bilgiler öylesine kötüydü ki “burada psikolojik ıstırap çekene kadar orada biyolojik ıstırap çekeyim” diyerek Adıyaman’a gittim. Yol arkadaşım Cengiz Değirmenci’yl