Ortadoğu'da Meksika Açmazı (13)

14 yıl kadar önce Suriye İç Savaşı’nın başladığı ilk aylarda “Kıyamet Suriye’den kopacak” şeklinde bir mesaj paylaşmıştım. Bölgeyle amatörce ilgilenen biri olarak çok şey bildiğimden değil de daha çok sezgilerime dayanarak yazmıştım o ibareyi. Bu sezgiler muvacehesinde müteakip yıllarda her gün 3-4 saat vakit ayırarak Suriye’deki savaşı takip etmiştim. Kıyamet kopacak mı bilmem ama sanki Suriye üzerinden dünyanın büyük aktörleri arasında büyük bir kavga çıkacak ve birçok denge değişecek.

Hepinizin bildiği gibi İsrail Gazze’de iki yıl boyunca katliam yaptı. Bu vahşi soykırıma Batı dünyası olağanüstü tepki verdi. Tabi bu sıradan insanlar için cari bir tepkiydi. Katliama sadece başta İspanya ve Norveç olmak üzere 3-5 ülke güçlü tepki verebilirken devlet yönetimlerinin bir kısmı gayet cılız ses çıkarabilmiş, ABD, Almanya, Hindistan, Avusturya, Sırbistan, Macaristan gibi ülkeler İsrail’in arkasında durmuştu. Bu arada Latin Amerika’da da coşkun tepkilere şahit olmuştuk. Toplamda Hristiyan halkların tamamı ayağa kalktı. Hatta İslam halkların tepkilerinden daha güçlüydü desek abartmış olmayız. Halkların bu kadar tepkili olduğu bu saldırıya devlet kadroları neden eşlik edememişti?

Norveç'in kutup dairesinde yer alan bir kasabası; Tromsø. Nüfusu 40 bin. Yaşlıları çocukları çalışanları düşünce 15 bin kişi kalır. Böyle bir yerde Filistin için kar yağışı altında toplanan kalabalığa bakın.

Öncelikle Batı toplumlarında Gazze’deki olaylar sebebiyle oluşan infiale bir göz atalım. Suriye’de, Irak’da, Ruanda’da milyonlarca insan katledildi. Doğu Türkistan’daki zulüm Gazze’den daha az değil, halen devam da ediyor. Bunları çok umursamayan Batı halkları mevzubahis Filistin olunca ayağa kalktılar. Batı dünyası Suriye’deki, Irak’daki Arapları umursamazken Filistinli Arapları neden umursasındı ki? Bu reaksiyonu doğru okumak lazım. Mesele katledilenler değil, katleden. İsrail’e, yani Yahudilere Hristiyan dünyasında tarihsel derinliği olan büyük bir öfke var. Lafı dolandırmayalım, anti-semitizim Batı dünyasının zihinsel kodlarında bütün ihtişamıyla yaşıyor. Yahudi kliklerinin organize ettiği kültür enstrümanları ve enformasyon oyunlarıyla bu gerilim kontrol altında tutuluyor. Ama ilk fırsatta yahut bahanede patlayarak ortaya çıkıyor.

20. yy’a kadar devlet politikalarına bile sirayet etmiş bu Yahudi öfkesi zamanla yumuşamışsa da Hitler Almanyası’nda tekrar başgöstermiş, Almanya’nın savaşı kaybetmesiyle yeni dünya düzeninin mimarları ABD ve İngiltere’de köşeleri tutmuş Yahudi diasporası, bu iki ülke üzerinden ipleri eline almıştı. İsrail bu sayede kurulmuş ve kurulduğu günden beri güçlü abilerine güvenen küstah bir çocuk gibi sürekli şımarık, hoyrat ve ahlaksız manevralarıyla bulunduğu coğrafyada kabadayılık yapmış, hem bölgenin hem dünyanın huzurunu kaçırmıştır. 

Batı dünyasının sokaktaki insanları tepkiler verdiğinde ABD, Almanya ve Avusturya hükümetleri göstericileri engellemeye çalışmış, hatta protestoculara şiddet uygulamıştı. Demokrasi havarisi ABD daha da ileri gitmiş, hak mahrumiyetleri ve yaptırımlarla İsrail’e reaksiyon gösteren vatandaşlarını sindirmişti. Almanya ve Avusturya Hitler dönemi katliamların mahcubiyetiyle İsrail’e tepki veremiyor sanmayın. Bu tamamen ABD etkisi ve baskısından kaynaklanıyor. Hani Ak Parti kalemşörlerinin cilalama yaparken kullandıkları, muhalif çevrelerce alay konusu olmuş “Almanya bizi kıskanıyor” sloganı var ya, o slogan kesinlikle doğru. Ama onların dediği gerekçelerle değil. Çünkü bu slogan, Türkiye’deki refah ve huzur seviyesinin Almanya’dan daha yüksek olduğu kastedilerek sarfedilmişti. Millet de haliyle dalga geçti. Ama ben başka bir açıdan bakıyorum. Almanya zavallı bir ülke, bildiğiniz müstemleke. Biz hiç olmazsa iki ileri bir geri de olsa kendi inisiyatifimize göre politika üretebiliyoruz ve bu konuda kesinlikle bizi kıskanıyorlar. Bu arada ispatlayamam ama yemin edebilirim, şayet ABD baskısı olmasa emin olun İsrail’e en güçlü reaksiyonu Almanya verirdi (Hitler ölmedi, içimizde yaşıyor).

Son Gazze olaylarında daha önce görmediğimiz tepkiler oldu. Özellikle İngiltere ve Fransa’nın Filistin’i devlet olarak tanıması beklenmedik gelişmeydi. Tabii ki burada baş aktör İngiltere. Fransa ve diğer ülkeler biraz yancı rolde kaldılar. Bugünlerde yaşadığımız tüm şaşırtıcı gelişmeler, İsrail’in sürekli arkalığını alan İngiltere’nin bu duruşundan vazgeçmesiyle alakalı.

  

İsrail, Mossad üzerinden dünya siyaseti, ticareti ve kültür araçlarına çok güçlü prangalar vurdu. Son dönemlerde sıkça gündeme gelen Epstein vakasıyla bu operasyonlar ayyuğa çıktı. Mossad böyle çalışır. Önce potansiyeli olan insanlara yaklaşır, sonrasında o kişilerin zaaflarını tespit ederek kendilerine suç işletirler. Elbette bu suçu delillendirecek dökümantasyonu da yaparlar. Sonra da bu kişilerin siyasette ve ticarette yükselmesi için azami destek verirler. Önemli pozisyonlara gelince de Mossad’ın şantajı altında her türlü Yahudi kepazeliğine arka çıkartırlar. Aslında bu yöntemleri birçok örgüt ve şahıs kullanmıştır. Bizim ülkemizde de başta FETÖ olmak üzere Adnan Oktar, Cem Uzan benzer ahlaksızlıkları icra ettiler. Şu anda bu yöntem ayağa düştü ve siyasi partilerde ve devlet kadrolarında birçok kişi mümkün olduğunca rakiplerinin açıklarını yakalamak için enformatik birikim yapıyorlar.

İsrail karşıtlığında Batı dünyasında gözlemlediğimiz taban – tavan tenakuzunun sebebini açıkladık. Konumuza dönebiliriz. Türkiye’nin attığı her adıma, İsrail de ABD üzerinden karşılık veriyordu. Kendi ajandalarını hayata geçirmek adına öylesine kıran kırana mücadele var ki ABD bile karışabilir. İsrail tek başına ve kendi bileğinin gücüyle mücadele ediyor. Oysa Türkiye’nin arkasında İngiltere var, zaten Yahudi diasporası ve çetesi tek başına üstesinden gelinebilecek bir çete değil. Dahası ABD içinde MOSSAD’ın şantaj ağına düşmemiş çok sayıda vatansever ve aklı başında siyasetçi ve bürokrat da İngiltere’yle birlikte hareket ediyor.

Hülasa asıl savaş ABD’de vuku buluyor. Trump’ın İngiltere ziyareti sırasında Londra yakınlarındaki ünlü Windsor Kalesi’ne Trump’ın Epstein’la çekilmiş fotoğrafı yansıtıldı. Büyük ihtimalle MOSSAD’ın işiydi; “Ey Trump ayağını denk al, elimizde özel bilgilerin var, İngilizlerle yanlış işlere kalkışma” mesajıydı. Bir ihtimal de şuydu ki, İngiliz istihbaratı “Trump Reis seni tehdit ediyorlar, ama aynı bilgiler bizde de var, haberin olsun” uyarısı yapıyordu (Akşener Sendromu). Son günlerde Epstein meselesi iyice gündem oldu. Gazeteciler Trump’ı sıkıştıracak sorular sordular. ABD’yi, İsrail ajandası yerine İngiliz planını takip etmekten alıkoymak adına her yolu deniyorlar. Nitekim son günlerde Epstein’in Trump’la ilgili yazdığı “Vücudunda namuslu tek bir hücre yok” ve Ortadoğu’da farklı bir denklemi savunan Tom Barrack’a yolladığı “Senin ve çocuğun fotoğraflarını at ve beni gülümset”mesajları ifşa edildi.

Trump’ın Epstein üzerinden gelen baskılara cevabı genelde Demokrat Parti üyelerinin Epstein’ın adasının müdavimi olduğu yönünde hedef saptırmalardan ibaretti. Bıçak kemiğe dayanmaya başlayınca 18 Ekim’de Trump 50 bin sayfalık Epstein dosyalarının soruşturma niyetiyle ABD Kongresi’ne teslim edilmesine dair iznin imzasını attı. Görünen o ki hem Demokrat, hem Cumhuriyetçi politik aktörlerin çoğu Epstein’in fuhuş suçlarıyla ünlü adasına ziyaretlerde bulunmuşlar. Soruşturmalardan da çok bir şey çıkacağını zannetmiyorum. Herkes suçluysa günah bir şekilde örtülür (Bkz. Tansu Çiller – Mesut Yılmaz Yüce Divan davaları).

Fakat burada önemli bir ayrıntıyı atlamayalım. Şayet İsrail’in elindeki şantaj unsurları ortadan kalkarsa yahut etkisi azaltılırsa İsrail’i zor günler bekliyor demektir. Ve sanırım İngiliz aklı, bu haylaz çocuğun başına eli sopalı bir abi olarak Türkiye’yi seçmiş.

Artık değerlendirme ve projeksiyon safhasına geçebiliriz.

Devam edecek…

ÖNCEKİ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 SONRAKİ

İlginizi çekebilecek diğer yazılar:

• Sosyal Bilimler ve Sanat

• Hazan Sancısı

• Sorunlu ve Zorunlu Lükslerimiz