Beyaz Kelebekler Böyle mi Uçarmış

Betül kardeşimin aziz hatırasına,

Kimsecikler bilmez

Varınca hazan, küçük kızlar

Tenha köşelerinde nemli bahçelerin

Hüzünlü yıldızlara bakar

Ağlarmışlar

Ben de bilmezdim...

Ah!  Bu küçük kızlar

Beyaz yemeni, kızıl benekler

Çelikten rüzgarlar, küçük kelebekler

İşte bir küçük kız

Gülücük gözlerinde

Elleri

Nurdan halelerle çevrili

Kuytularda ağlar

Bize

Kaş bile çatmazsın ha...

Ah küçük kız

Bu dünyanın onca gamını

Nasıl sığdırdın minik kalbine

Sadece yıldızlara mı fısıldarsın derdini

Bunca sevgiyi yine o

Ufacık yürekten mi ışıldarsın

Yoksa yıldızlardan

Verip kederini

Her gece sevgi mi alırsın

Neden ağlaşır bebekler

Görünmez oldu keten kelebekler

Hani konuşmuştuk, hatırla

Küçük kuzucukların olacaktı

Sana benzeyen

Sen sadece anasının kuzusu kalacaktın madem

Söyle kınalı kuzu

Bunca ümit verme neden

Şimdi başaklar sarı

Kurşun yüklü bulutlar

Bahar gelecek elbet

Mor dağlar yeşerecek

O zaman soracağım

Hani ya kuzucuklar

Bekleme hiç gelmeyecekler

Cennete koşar renkli kelebekler

Seni mi bulur her susayan

Ufacık avuçların

Su taşımaktan hiç yorulmaz mı

Hep senin payına mı düşer

Yaralara derman olmak

Tasın bile yok, efserin, bir maşraban

Bu kadar yorma kendini

Bak narin kanatların zayıf düşüyor

Kısıldı sesin

Soğuk rüzgarlara dayanamazsın

Dedim sana

Göze geleceksin

Bir beyaz başörtüsü

Yeter dedin öyle mi

Hiç büyümedin ki sen

Nereden bileceksin yetişkinlerin

Amansız nefretini

Onu bile çok görecekler sana

Göreceksin

Başörtüm yeter

Hem gelinlik

Bir damlacık kızım ben

Hem kefen

Babam seçmiş

O yüzden beyaz zaten

Zaten

Bekler beni Yaradan

Kanat yapar onu

O’na uçarım

Ve zaten

Bilirsin

Kısadır ömrü kelebeklerin

Güzün solunca çiçekler

Göğe yükselir gümüş kelebekler

Yıldızlara yükselen küçük kız

Aysan

Lacivert bulutlardan sıyrıl da gel

Güneşsen şayet

Isıt içimizi

Çok üşüdük

Manisa dağları

Pek soğukmuş meğer

Kimseler bilmezmiş

Ben de bilmezdim...

Melekler dizilmiş el ele bekler

Böyle uçarmış beyaz kelebekler

Hazanda hüzün

Hüzünde yazan

Yüzünde özün

Sözün de gazan

Ah Betülcük...

-------------------------------------------------------

Not: Bir kızımız vardı; hem akıllı, hem zeki, hem güler yüzlüydü. Cemiyet adına büyük umutlar bağladığım, kendisi gibi ahlaklı, üretken çocuklar yetiştirmesini beklediğim gençlerimizdendi. Çiçeği burnunda bir gelin olarak, Manisa'daki elim bir kazada kaybettik kendisini. 7 yıl önce bugün, Yunus Emre'nin dediği "gök ekini biçmiş gibi" toprağa düştü. Bu şiiri, onun vefatının hemen akabinde, ıstıraplı ruh halimle kaleme almıştım. Fatma Betül'ü rahmetle anıyorum. Melek gibi bir insandı, umulur ki yüce Yaradan da kendisini meleklerle haşreylesin. Amin

Bu vesileyle, Fatma Betül gibi, 28 Şubat dönemi zalimlerinin sultası altında inlemiş tüm başörtülü kızlarımızı hürmetle yad ediyorum.

 Sitede yayınlanan yazılardan haberdar olmak için lütfen abone olunuz.